ANKA

— Gül Goncam’a

Doğmaz gibi gelir o gün bir daha,

Göremem sanırsın — kör oldum adeta.

Yalanmış her şey, yalandanmış bu dünya…

Yok be gül goncam, sen onlara inanma.

Yine aydınlanacak odan, bir yaz sabahında.

Ve yine bakacaksın yanındaki adama — aşkla.

“İyi ki durmadım,” diyeceksin,

“İyi ki devam ettim yoluma.”

Aşk yok, diyecekler sana.

Karşılık görmezsen —

sakın onu aşk sanma.

İnanma gül goncam…

İçinde yanmadan yaşanmaz sevda.

Gidenin arkasından ağlarken utanma,

Gülün yaprakları solarsa korkma.

Tam bitti sanırken usulca gelir başka bir “merhaba” —

Küllerinden doğarsın yeniden,

çünkü senin adın: Anka.

Ağustos 2025