Adı Yok

Bir eksik var.

Adını koymadım,

koysam gerçek olacak diye korktum belki.

Ya da ne fark eder sandım.

Bazı hisler sadece geçiyor içimizden,

bir yere varmadan.

Bazen yokluyor içimi,

durduk yere bir sızı gibi.

Tanıdık mı?

Evet.

Ama tanımasam daha iyiydi belki.

Bazı şeyleri unutmak,

onları anlamaktan daha kolay.

Pencereyi açık bırakıyorum geceleri.

Ne için bilmiyorum…

Belki rüzgar bir haber getirir diye,

belki de içeri girmesini beklediğim şey, sadece bir an.

O an gelirse, geçer sanıyorum bu hâl.

Ama o an da, gelmiyor.

Her şey yerli yerinde gibi görünüyor.

Çekmeceler kapalı,

ışıklar sönüyor zamanında,

kahve hep aynı saatte pişiyor.

Ama içimde bir sandal,

kıyıya hiç yanaşmıyor.

Ve işin tuhafı ,

artık kimseyle ilgisi yok bu halin.

Ama nasıl olduysa,

birinde başlamıştı işte.

Mayıs 2025