Şiirler

Sevdayla vedanın öyküsü Bir balon savrulurdu rüzgârlarla, bir gün bir dala takıldı ansızın. “Oh,” dedi, “artık tutunacak yerim var,” ama

Hadi gel… otur yanıma. Sen sus, ben dinleyeyim. Ben susayım, sen dinle. Sesimiz, öylesine çıkmasın çığlık çığlığa… Susmalara doya doya

Merhaba Henüz 1. gün daha… Dünyaya gözlerini yeni açan bir bebek görseydi senin o yeşillerini — ne söylerdi acaba? “Yüreğim

— Gül Goncam’a Doğmaz gibi gelir o gün bir daha, Göremem sanırsın — kör oldum adeta. Yalanmış her şey, yalandanmış

Neye döküldün yine, söyle bana? Bir iz mi kaldı eski bir yara? İnci gibi dizilip düşerken yanağıma, Saklarım yine, belli

Önce bir şok dalgası vurdu beni. “Bu kadarı da olmaz artık” dediğim şeyleri yaşadım. Tek başıma bırakıldım. En karanlık günlerimde,

Ah benim iflah olmaz romantik çiçeğim Hadi al bu yenilgiyi de yaz zaferler hanene. İyi yenildik ama değil mi? Kıyısından

Koşarak geldi yanıma Kalın kaşlarını çatmış, sarı saçları dağılmış… Ağlamış yine belli ama her zamanki gibi çaktırmamış. “Ali saçımı çekti”

Seviyoruz millet Güneşin doğuşunu, Bir köpüşün ıslak burnunu, Sabah kahvesine eşlik eden ılık kek kokusunu. Seviyoruz kelimeleri, Renklerin ahengini, İçli