İlişkide Denklik, Aşkta Yaz Yağmuru

İnsan nasıl ve kime aşık olur?

Gençlik yıllarımda bu sorunun cevabını hiç düşünmemiştim. Belki de tam da bu yüzden yanılgıya düştüm.

Aslında bu yazının konusu bu yanılgı değil ama bugün, bugünkü aklımla o yıllara dönüp baktığımda, eski eşimle aramızdaki en temel farkın ailelerimizden kaynaklandığını çok net görebiliyorum.

Bahsettiğim fark, doğduğumuz şehirlerin ya da kültürel çevrelerin farklılığı değil.Asıl fark; ailelerin çocuklarını nasıl sevdikleri, onlara nasıl alan tanıdıklarıyla ilgiliydi.

Kimi aile, sevgisini cömertçe verir; elindeki imkânları çocuklarının iyiliği için sonuna kadar seferber eder.Kimisi ise sevgiyi kısıtlı, desteği ise şartlı sunar…

İşte, iki farklı biçimde yetişmiş iki insanın aşkı ve kurduğu yuvada, zamanla bu farklar birliği beslemek yerine törpülemeye başladığında, malum sonuç da kaçınılmaz oluyor.

Peki şimdi?

İkinci baharda aşk nasıl olmalı?

Beni tanıyanlar artık biliyor:

Ben, nefes aldığım sürece sevmekten ve sevilmeyi arzulamaktan vazgeçmeyeceğim.Ama biliyorum ki sadece arzu etmek yetmez. Aynı hataya yeniden düşmeden, yeniden başlamak istiyorsam — bu sefer başka bir yoldan yürümeliyim.Ama bu yolu bulabilmek için, sanırım önce gönlün aşka nasıl düştüğünü anlamak gerekiyor.

Sahi, bu mümkün mü gerçekten?

Birisine nasıl gönlümüzün kaydığını anlayabilmemiz mümkün mü?

Aşk bir hesap işi değil.Bir anda oluveriyor bazen.Bir bakışta, bir cümlede, bir ses tonunda.

Ama gönül, neden oraya düştü?

Hangi boşluğu, hangi yarayı doldurmak için?

Bunu bilmeden — aşkı seçtiğini sanırken, aslında geçmişten bir tanıdığı yeniden çağırıyor olabilir insan.

İşte burası tehlikeli: Aynı döngüleri yaşama ve hayatına hep aynı tip insanları dahil etme riski taşıyor fazlasıyla…Ihh, olmaz. Bu film yeniden oynatılmaz.

Olgun yıllarımızın tecrübesiyle bu farkındalığa ulaştıysak eğer, bu döngüyü de kırabiliriz demektir.Tamam, burası cepte.

Peki ya diğer konu?

Biz gerçekten kime aşık oluyoruz?

Ya da başka bir deyişle:

İkinci bahar hala aşktan mı yana, yoksa birlikte kalabilmeyi becerebildiğin bir ahenkten mi ibaret?

Denklik artık sadece aynı sosyal çevre, benzer kariyerler ya da uyumlu hobiler değil benim için.Tabii ki bunlar önemli — ama yeterli değil.

Denk olmak;

aynı anda susabilmekte, aynı anda iç çekebilmekte…

Ya da belki de kısaca: Aynı anda yola çıkmak için, aynı niyeti taşıyabilmekte.

Birlikte yol almak için sadece aşk değil; kararlılık, cesaret ve şefkat de denk düşmeli…

Bu satırları yazarken fark ediyorum:

Aslında ben “ikinci baharda aşk”ı değil, bir ilişkiyi yürütebilmenin yazısını yazıyorum şu anda.

Oysa aşk çok başka bir duygu.Kapıyı çaldığında, denk olmak ya da karşılığının olup olmaması hiç umurunda olmuyor.Yaz yağmuru gibi bir şey —Altında sırılsıklam ıslanıyorsun…Sonra, kısacık bir zaman geçiyor ve kupkuru bir şaşkınlık içinde kalıyorsun. Ne yaşadığını bile anlamadan. Sanırım hal böyleyken, aşk hakkında yazacağım her tanım basit birkaç cümleden öteye geçemeyecek.

O halde —Aşk hâlâ kapımızı çalabiliyorsa, ne mutlu bize.

Ama ikinci baharda bir ilişki yaşamak istiyorsak, sadece aşkın yeterli olmayacağını da cebine koy ve yoluna öyle devam et.

Ve son olarak…

Kendime notlar:

Sakın ola romantik gül goncam… Yanacağını bilsen de aşka düşmekten vazgeçme olur mu? Senden kaç tane kaldı ki bu garip, sıkıcı dünyada?Boşver, kim ne derse desin. Sen onlara aldırma.

Şairin dediği gibi:

Aşksız geçen günlerini, günlerden sayma! 😂

Ağustos 2025