Sevmenin Adaleti

Sevmenin adaleti diye bir şey var…Ve bazen onu en son kendimize gösteriyoruz.

Boşandıktan sonra toparlanamayan çok kadın var.Yorgun, kırgın, kafası karışık…Giden yoluna gitmiş ama sen hâlâ oradasın.Bir şey, içinden çıkmana engel gibi.

Nedir bu seni tutan?Özlem mi? Kırgınlık mı?Yoksa yıllardır içinde taşıdığın“adilce sevilme arzusu” mu?

Çünkü biz öyle sevdik.Cömertçe.Kendimiz ağlarken bile onun iyi olmasını dileyerek.Farkında olmadan bile olsa, her sevginin içine biraz da adalet koyduk.Ama bu adalet duygusu herkeste yoktu.Ve o terazide hep yalnız kaldık.

Sevmenin adaleti, sadece mutlu etmek değil…Hakkını vermekti.Saygı duymak, değer görmekti.Ve şimdi fark ediyoruz:Toparlanamıyoruz çünkü sadece aşkı değil, adaleti de kaybettik.

Ama artık yapmamız gereken belli:Sevmenin adaletini kendimize çevirmek.Yorgunluğumuza merhem olmak.Kendimizi yarım bırakmamak.

Ve evlatlarımızın gözünde sadece bir anne değil, hayata direnen bir kadın olarak kalmak.Çünkü en büyük adalet, kendine iyi davranabilmektir.

Mayıs 2025