Gece Gece Ne Yazılır ?

İçinde kaybolduğum sevdalarım var benim 

İçine hapsolduğum duygularım 

İçinden çıkılmaz saatlerim var 

Günler geceler boyunca 

Ve içinde durduğum yalnızlığım.

Tutunurum bazen bir yelken direğine 

Dokunurum bazen bir kuşun kanadına 

Hayalini kurarım uzak diyarların ve yaşanmamış aşkların

 Sonunda esiri olurum çağlayan göz yaşlarımın 

Uyku tutmuyor bir türlü. Kafam sürekli meşgul . Öyle mi yapmalı ? Böyle mi? İSTANBUL ‘a mı gitmeli ? Bodrum’ da mı kalmalı ? Yersiz yurtsuz kaldığım zamanlar geldi çattı yine . Allahın cezası sol kolum neden uyuşuyor , şimdi bu satırları yazarken yine ??? 

Ben bu duygudan nefret ediyorum , hiç bir yere ait olamama duygusu beni en çok zorlayan … Kendimi yere göğe sığdıramadığım, kafamın içindeki isyanı susturamadığım … Kızgınlığa kırgınlığın karıştığı , ağza alınmayacak küfürleri içimden savurduğum ve hayatın kendisi de dahil herkese ve her şeye lanet okuduğum bu ruh hali beni çok yoruyor… Sakin kalmayı becere bilsem sanki çözüm bulurmuşum gibi gelir bana böyle zamanlarda … Aslında yanıltıcıdır sakin kaldıkça kızgınlık birikir ve daha da kuvvetlenir . 

Yine de sakin kalmalıyım , bu zamana kadar dayandım …. İlk  kışı , ilk baharı , ilk yazı , ilk sonbaharı atlattım . Bu ikinci kış olacak sakin kalmalı ve panik yapmamalıyım . Hayatımda ne olursa olsun yolumda kalmalı doğru bildiğim yoldan sapmamalıyım . Yüreğim yaralı ve yalnız olabilir … Ne olacak o yinede benim yüreğim , kendim sarmalıyım , kendim iyileştirmeliyim onu … Başkasından bir şey beklemek hem o kişiye , hem de kendime haksızlık olur …. Artık beklemek de istemiyorum zaten çünkü beklenti beni o nefret ettiğim arafta kalma duygusuna sürüklüyor … Beklerken sıkılıp kaçasım geliyor …. Kaç kaç kaç nereye kadar kaçtıkça yerleşemiyorum kaçtıkça köklenemiyorum …. Kaçarken yolda neden kaçtığımı da unutup helak oluyorum . Yok artık durmalıyım… durmalı kabullenmeli yoluma devam ederken hayatın bana sunduğu kadarıyla mutlu olmayı öğrenmeliyim … Panikle yada kederin ağırlığıyla aldığım her karar bana zarar veriyor … bi dur kızım bi dur bi sakin kuzum azcık yavaşla …..

KASIM 2021

Sevgili okurum , yukardaki yazıyıyı yazdığım zaman, çok değil bir yıl önce , 22 yıllık evimi birkaç parça kışlık giysimi yanıma alarak , geride bırakmış,50 yaşımda hayata yeniden başlamak için çocukluğumun geçtiği eve geri dönmüştüm . Yazlıkları bile depodan indirip yanıma almak aklıma gelmemişti taşınırken , kısacası o an sadece ihtiyacım olanları almış ve 24 saat içinde evden ayrılmıştım.Çok şükür ki gidecek kendime ait bir evim vardı ama buna rağmen , kendimi yeniden “evimde” hissetmem için henüz 2 yıl daha geçmesi gerekiyordu ..

Size anlatmak isrtediğim , bu süreç boyunca ara sıra kendinizi kaybolmuş , kırgın, kızgın hissediyor olabilirsiniz , bu çok normal .Benim gibi yeniden fabrika ayarlarınıza dönmeniz , biraz uzun sürerse korkmayın olur mu ? Ne derler bilirsiniz zaman herşeyin ilacı dır …

NİSAN 2023