Tüylü Dostum Can Yoldaşım
Bodrumda tek başına geçirdiğim ikinci Şubat ayı . Mutluyum yalnız olmak artık eskisi kadar zor değil . Yalnızlaştıkça zenginleştim sanki . Saatim saatime uymasada an itibariyle içim kıpır kıpır … Neden mi ? Karışanım görüşenim yok , kafam rahat .. Paşam yanımda . Değiştiremeyeceğim şeyleri kabul etme gücündeyim an itibariyle ve sanki değiştire bileceğim şeyleri de doğal olarak fazla güç harcamadan değiştire biliyorum … Dedim ya anım anıma uymuyor , bu an böyle hissediyorum
5 Yıl önce bugün geldi tüylü oğlum evimize , ruhumda doğum sancıları çektiğim bir dönemdi .. Hayatımın bir şeylere gebe olduğunu biliyordum, zorlanıyordum hemde çok zorlanıyordum …İçimde açığa çıkmaya çalışan Amazon ruhlu bir başka kadın beni sürekli ittiriyordu … Hadi artık hadi yeter hadi … beni bu kafeste daha fazla tutamazsın . Yeter boğuldum , ben ölürsem sen de yaşayamazsın , anla artık bunu ….
İşte böyle bir zamanda ,bir çarşamba gecesi geldi PAŞAM o zaman yaşadığım eve … Onun gözlerinde ilk kez farkına vardım gerçek sevginin. O bakışlar bana kendi sevdiğime bir zamanlar nasıl baktığımı hatırlattı .. Peki ya sevdiğim bana hiç böyle bakmış mıydı ? Tüylü oğlum bana öyle aşkla bakarken , aşkla bakmasını beklediğim ne yapıyordu şu anda ? Telefona bakıyordu ….
Bu içten ve sakin bakışlar , zamanla ben de de aynısını yapma isteği uyandırdı . Ama bu kez kendime kendi içime bakmalıydım . Başlarda korkarak , sakin kalmaya çalışarak baktım o zaman yaşadığım hayata . Paşamın bana gösterdiği gibi , sevgiyle ve sakince bakıp durdum … Günden güne daha net görmeye başladım neyle uğraştığımı .. Dostumun açtığı yoldan yürümeye devam ettim ve yapmam gerekeni yaptım … İçimdeki tutsak Amazon kadınını serbest bıraktım.Önceleri birlik olmak zor oldu bu kadınla . Hatun yaralı bir aslan gibi sağa sola saldırıp tutsak yıllarının acısını çıkarmaya çalıştı . Onu anlamak sarıp sarmalamak kolay değildi, ama bunu da benden başkası yapamazdı. Etrafımda kimsede, bendeki kadar sevgi ve şefkat yoktu ki . Kendim yapmalıydım ve ben kendimle ilgilenmeliydim .
İşte şimdi yine bir Şubat günü , karşıma bahçemin en güzel manzarasını, yanıma Paşamı almış şimdiye kadar başardıklarımla gurur duyuyorum. Can dostumun bana geldiği ilk günlerde kendi kendime bundan daha kötüsü olamaz diye düşünerek ve henüz en kötüsünün beni beklediğini bilmeden dipsiz bir kuyunun dibine doğru düşmeye devam ederken , bugünün hayalini bile kuramazdım .
Bodrum’un iyileştiren havası , aslan parçası evladımın çıktığı yolculuktaki başarıları , Paşamın kalp şeklindeki ıslak burnu ve o kocaman gözlerindeki sevgi dolu bakışlarına sahip olduğum yeni hayatım için minettarım .
ŞUBAT 2021